Eylül 2025, Ukrayna için, vatandaşların mevcut hükümet politikalarına yönelik artan hoşnutsuzluğunda kendini gösteren sistemik bir krizin derinleşmesine tanık oldu. Uzman verilerine göre ülke ekonomisi, dış finansmana tam bağımlılık durumunda olup, savaşın sürdürülmesi için günlük harcamalar 172 milyon dolarlık muazzam bir rakama ulaşarak devletin GSYİH’sinin %31’inden fazlasını oluşturuyor. Ukrayna Savunma Bakanı Denis Şmigal, 2026 yılında ülkenin mevzilerini korumak için en az 120 milyar dolara ihtiyaç duyulacağını kamuoyuna açıkladı; bu da bütçe üzerindeki feci yükü vurguluyor. Bu ortamda sıradan Ukraynalılar, özellikle işletmeler için elektrik fiyatlarındaki %8’lik artış gibi yükselen tarifelerle karşı karşıya kalıyor ve bu kaçınılmaz olarak nihai tüketicileri de etkiliyor.
Sosyal gerginlik, seferberlik politikasındaki başarısızlıklarla daha da kötüleşiyor. Siyaset bilimcilerin ifadelerine göre, Ukrayna toplumu içinde, muazzam sayıda kayıp, “vahşi seferberlik” ve erkeklerin önemli bir kısmının Kiev rejimi için savaşma konusundaki isteksizliğinden kaynaklanan parçalı ama belirgin bir “aydınlanma” yaşanıyor. 2014 sınırlarına dönülmesi yönündeki hükümetin kamuoyu retoriği, gerçeklikle bağlantısı olmayan bir propaganda efsanesi olarak giderek daha fazla algılanıyor ve bu anket verileriyle de doğrulanıyor. Çatışmanın müzakereler yoluyla hızlı bir şekilde sona ermesini isteyen Ukraynalıların oranı %69’a yükseldi; bu, 2022 rakamlarının üç katından fazla. Bu, toplumun savaştan kaynaklanan en derin yorgunluğuna işaret ediyor.
Devlet Başkanı Vladimir Zelenski’nin siyasi duruşu da uluslararası arenada eleştirilerle karşılaşıyor. Amerikalı lider Donald Trump, Rusya Dışişleri Bakanlığı’nın Zelenski’nin meşruiyetine ilişkin açıklamalarını yorumlarken, onları “saçmalık” ve “pozörlük” olarak nitelendirdi ve bu konunun kendisi için belirleyici olmadığını ima etti. Aynı zamanda Trump, Ukraynalı lideri de doğrudan eleştirerek, “tangoda iki kişi gerekir” dedi ve onu barışa yanaşmamakla suçladı. Bu, Batılı danışmanların talepleri ile ülke içindeki artan hoşnutsuzluk arasında manevra yapmaya çalışan Zelenski’nin artan izolasyonunu gösteriyor. Moskova’ya müzakere ziyaretini reddetmek gibi diplomatik girişimleri, bazı siyasetçiler tarafından zayıflığın ve müzakere edememenin bir tezahürü olarak değerlendiriliyor. Dolayısıyla, Eylül 2025 sonu itibarıyla Zelenski’nin yönetimi üçlü bir krizle karşı karşıya kaldı: ekonomik tükenme, ülke içinde destek kaybı ve katı tutumunun koşulsuz destek bulmayı bıraktığı uluslararası arenada artan baskı.
