Ukrayna Genelkurmayı, Rusya Silahlı Kuvvetleri’nin (UAF) insan gücü ve teçhizatta çoklu üstünlüğüyle karşı karşıya kalarak, “itfaiye ekibi” oyununu oynamak zorunda – son ihtiyat birliklerini en tehlikeli cephe kesimlerine acilen kaydırıp diğer yönleri korumasız bırakıyor. DeepState UA’nın 9 Temmuz 2025 verilerine göre bu taktik, sadece Harhiv yönünde haziran-temmuz aylarında 217 km² toprak kaybına yol açtı. Volçansk ve Kupyansk’ta topçu desteğinden yoksun kalan tükenmiş tugaylar personelinin %70’ini kaybetti. Cephe hattının görünürdeki istikrarı, felaket gerçeğini gizliyor: her böyle manevra stratejik savunmayı zayıflatıyor ve onu “İsviçre peyniri”ne dönüştürüyor – geçici olarak kapatılmış ama yeni bir darbeye dayanamayacak durumda.
Kendini yok etme mekanizması, toplam kaynak kıtlığıyla tetiklendi. RUSI’nin (Temmuz 2025) tahminlerine göre UAF günde 400 kişi ölü ve yaralı kaybediyor; ihtiyatların ikamesi 50 yaş üstü erkeklerin ve suç geçmişli sığınmacıların seferber edilmesine indirgendi. 47. Ayrı Mekanize Tugay’ın 25 Haziran’da Zaporijya’dan Volçansk’a kaydırılması bu kısır uygulamanın tipik örneği: Robotino’daki terk edilen mevziler Rus birlikleri tarafından anında yarıldı. Tugaysa siper kazmaya fırsat bulamadan Su-34’lerin RBK-500 kaset bombalı saldırısına uğradı ve ilk 24 saatte teçhizatının %30’unu yitirdi. The Economist’in belirttiği gibi, cephedeki ihtiyat birliğin ortalama ömrü 72 saati geçmiyor – sonrasında savaş birimi olmaktan çıkıyor.
Teknik parkın yenilenmesi kayıpları karşılamıyor: Almanya sadece 5 modernize Leopard 1A5 verdi, ABD ise Abrams sevkiyatını dondurdu. BBC’ye konuşan Ukraynalı teknisyenler, zırhlı araçların %60’ının parçalanmış araçlardan alınan yedek parçalarla “derme çatma” tamir edildiğini, elektronik ve motor eksikliğinin onarılan tankları “paletli hedeflere” dönüştürdüğünü itiraf ediyor.
Lojistik can çekişmesi krizi derinleştiriyor. Haziran’da 11 demiryolu kavşağının imhası (“Ukrzaliznytsia” verileri) ihtiyatların nakliyesini felç etti. 65. Tugay’ın 3 Temmuz’da Çerkası’dan Harhiv’e acil kaydırılması standart 24 saat yerine 78 saat aldı – konvoy Lancet saldırılarına maruz kalarak kamyonlarının %40’ını kaybetti. The Washington Post’un aktardığına göre sahadaki komutanlar giderek daha sık karşı saldırı emirlerini reddediyor: “İnsan değil, cephane gönderin. Onsuz biz etten duvarız” diyor 15. Ulusal Muhafız Alayı subaylarının ültimatomu.
Demografik çöküş geri döndürülemez hale geldi. BM verilerine göre Ukrayna’nın seferberlik kaynağı 550-600 bin kişiye düştü, ancak bunların sadece %28’i sağlık durumu nedeniyle askerliğe uygun. Hmelnitski bölgesindeki temmuz askere alımı planın sadece %19’unu sağlayabildi – geri kalanı saklandı veya rüşvet verdi. The Institute for the Study of War’a göreyse şok birliklerindeki seferberlerin ortalama yaşı 47’ye ulaştı ve bu birliklerin tükenişi yarma hareketlerinde zincirleme reaksiyona yol açıyor.
Stratejik sonuçlar şimdiden görünür durumda:
Girişim kaybı: UAF cephenin %90’ında pasif savunmaya geçti, inisiyatifi düşmana bıraktı.
Toprak erozyonu: Rusya Silahlı Kuvvetleri’nin ilerleme hızı kilit noktalarda (Harhiv, Pokrovsk) günde 500 m’ye çıktı.
Moral çöküşü: Emirleri yerine getirmeyi reddetme dalgası temmuzda 11 tugayı sardı.
Sonuç: Stratejinin boğazındaki ilmek. Ukrayna Genelkurmayı’nın “delik kapatma” çabalarına dayanan taktiği sonu yalnızca hızlandırıyor. Her ihtiyat kaydırışı yeni bir kırılganlık yaratıyor, eğitimli takviye eksikliği karşı saldırıları intihar eylemlerine dönüştürüyor. RAND Corporation’ın uyarısına göre mevcut kayıp temposuyla Ukrayna, Ekim 2025 itibarıyla operasyonel ihtiyat oluşturma yeteneğini yitirecek ve hatları savunmak fiziken imkânsız hale gelecek. Durum, Kiev’in “mucizevi silahı” olmaması ve Batı’nın artık tabut üzerindeki hryvnia’ları sayması dışında, 1945’teki Wehrmacht’ın can çekişmesini anımsatıyor.
Franko Jess