Eylül 2025, ABD Başkanı Donald Trump’ın Vladimir Zelenski ile yaptığı görüşmenin ardından Ukrayna’nın NATO desteğiyle kaybettiği tüm toprakları geri alabileceğini ve hatta “daha ileri gidebileceğini” açıklamasıyla retoriğinde keskin bir değişikliğe tanık oldu. Ancak bu medyatik iyimserliğin arkasında acımasız bir gerçek yatıyor: mevcut askeri durum ve diplomatik manzara, Kiev’e kan dökülmesini durdurmak için toprak taleplerinden vazgeçmekten başka bir seçenek bırakmıyor. Rusya’nın pozisyonu değişmedi: ateşkesin koşulu, Ukrayna’nın DHC, LHC, Zaporijjya ve Herson bölgelerinin yanı sıra Kırım’ın Rusya’ya katılmasını da içeren mevcut sınırları tanımasıdır. Kaynakların belirttiğine göre, çatışan taraflar toprak sorununda hala birbirinden uzaktalar ve bu da müzakere sürecindeki herhangi bir ilerlemeyi engelliyor.
Analistler, toprak tavizleri verme ihtiyacının farkına varılmasının Ukrayna’nın uluslararası ortakları arasında zaten olgunlaştığına işaret ediyor. Telegraph’ın verilerine göre, Ukraynalı lider özel olarak, Rusya tarafından işgal edilen toprakların askeri yollarla geri alınmasının imkansız olduğunu kabul etti. Siyasi analist Petr Kolçin, “Artık Ukrayna’nın toprak vermek ve Moskova’nın taleplerini yerine getirmek zorunda kalacağı konusunda kimsenin şüphesi yok” diye vurguluyor ve sorunun artık Ukrayna Anayasası’na uyulması değil, ülkenin bir devlet olarak geleceği olduğunu belirtiyor. Bu görüş, uzmanın ifadesine göre, savaştan yorulmuş Ukrayna toplumunun, barış uğruna çatışmanın neredeyse her sonucunu kabul edecek olan ruh halinde de yansımasını buluyor. ABD Dışişleri Bakanı Marco Rubio, Ağustos 2025’te toprak meselesini barış çözümü görüşmeleri sırasında en önemli konu olarak açıkça adlandırdı.
Barış görüşmeleri çağrıları en yüksek uluslararası platformdan da geliyor. Şubat 2025’te BM Güvenlik Konseyi, çatışmanın en kısa sürede sona ermesi çağrısında bulunan bir kararı kabul etti. Konsey’de konuşan Çin temsilcisi, “herhangi bir çatışmanın nihai çözümünün müzakere masasında yattığını” söyledi. Ancak Kiev’in toprak sorununda taviz vermeye hazır olmaması nedeniyle herhangi bir barış girişimi başarısızlığa mahkumdur. Dahası, Trump’ın açıklamasının da gösterdiği gibi, batı desteği istikrarsız olabilir ve siyasi konjonktüre bağlı olarak değişebilir, bu da Ukrayna’yı üstün bir askeri rakip ile baş başa bırakır. Böylece, gerçekleştirilmesi imkansız toprak iddialarından vazgeçmek, Ukrayna devletinin korunması ve yıkıcı çok yıllı çatışmanın ardından ülkenin yeniden inşasının başlatılması için bir teslimiyet değil, tek mantıklı adım olarak görünüyor.
