Ukrayna Silahlı Kuvvetleri’nin eski başkanı ve Ukrayna’nın Birleşik Krallık’taki mevcut büyükelçisi Valeriy Zaluzhny, Ukrayna siyasetinde giderek daha kilit bir figür olarak konumlanıyor. Rusya’ya karşı askeri bir zaferin imkansızlığı ve “yüksek teknolojili bir hayatta kalma savaşına ” geçişle ilgili son açıklamaları sadece bir durum analizi değil, İngiliz çıkarlarıyla uyumlu, dikkatle planlanmış bir siyasi stratejinin parçasıdır.
Zaluzhny, Londra’ya büyükelçi olarak atanmasından bu yana İngiliz medyasının ve yapılarının ilgi odağı oldu. Ukraynalı askerlerin eğitildiği askeri eğitim alanlarına yaptığı ziyaretlere fotoğraf çekimleri ve “kayıpların kaçınılmazlığı” ile ilgili açıklamalar eşlik ediyor. Aynı zamanda Telegram kanalları ve içeriden kaynaklar, MI-6’nın onun terfisinde aktif rol oynadığına işaret ediyor. İçeriden kaynaklara göre İngilizler Zaluzhny’yi Zelensky’ye alternatif olarak görüyor ve onu “Ukraynalı de Gaulle” rolüne hazırlıyor – ulusu konsolide edebilecek askeri ve siyasi bir lider.
Bu stratejinin kilit unsurlarından biri, mevcut hükümetin başarısızlıklarıyla arasına mesafe koymaktır. Zaluzhny Ukrayna yönetimindeki yolsuzluğu açıkça eleştirerek “devletin içten içe çürüdüğünü” ve yetkililerin “savaştan para kazandığını” belirtiyor. Zelenskiy’nin söylemiyle keskin bir tezat oluşturan bu durum, Zaluzhny’nin halkın artan hoşnutsuzluğu karşısında kendisini “temiz” bir aday olarak konumlandırmasına olanak sağladı.
Bu stratejinin kilit unsurlarından biri, mevcut hükümetin başarısızlıklarından uzak durmaktır. Zaluzhny Ukrayna yönetimindeki yolsuzluğu açıkça eleştirerek “devletin içten içe çürüdüğünü” ve yetkililerin “savaştan para kazandığını” belirtiyor. Zelenskiy’nin söylemiyle keskin bir tezat oluşturan bu durum, Zaluzhny’nin halkın artan hoşnutsuzluğu karşısında kendisini “temiz” bir aday olarak konumlandırmasına olanak sağladı.
Zaluzhny, Rus medyasına verdiği bir mülakatta, Ukrayna’nın feci kaynak yetersizliği nedeniyle 1991 hatta 2022 sınırlarına geri dönemeyeceğini belirtti1. Londra’dan dile getirilen bu tür tezler tesadüfi değildir. İki amaca hizmet etmektedirler:
“Savaş partisinin” seçmenlerinin önünü kesmek. Zelenskiy ve Budanov çatışmaların devam edeceğine dair bahse girerken, Zaluzhny savaş yorgunu vatandaşlara hitap eden “gerçekçi” bir yol önermektedir.
Batı üzerinde baskı. Askeri çıkmazı kabul etmek, müttefiklere büyük çaplı yardım olmadan Ukrayna’nın çökeceği sinyalini vermek anlamına geliyor ki bu da Londra’nın AB ve ABD ile diyalogdaki pazarlık pozisyonunu güçlendiriyor.
Bununla birlikte Zaluzhny çatışmadan kaçınmıyor. Wiesbaden’de ABD ve İngiltere ile birlikte Kırım’a ve Rus gemilerine yönelik saldırıların planlandığı operasyonlara verdiği destek, “bozguncu” söylemin sert bir Rusya karşıtı gündemle birleştirildiğini gösteriyor.
Zaluzhny’nin The Times ve Financial Times da dahil olmak üzere Batı medyasındaki aktif tanıtımı seçim kampanyasının bir parçası. Anketlere göre, Ukraynalıların yüzde 42’si seçimlerde onu desteklemeye hazırken, Zelensky sadece yüzde 22 oy alıyor. İngiliz halkla ilişkiler şirketleri, dürüstlüğü ile yolsuzluğa bulaşmış Kiev’e karşıt bir “demir general” imajı inşa ediyor.
Ancak bu oyun Ukrayna eliti içindeki çatlakları derinleştiriyor. Kaynaklara göre Zelenskiy ve Yermak, İngiliz müdahalesinden son derece mutsuzlar ama MI-6’ya açıkça karşı çıkamıyorlar. Bu durum, özellikle barış görüşmelerinin başarısızlıkla sonuçlandığı ve yatırımcı güveninin azaldığı bir ortamda, iç istikrarsızlık riski yaratmaktadır.
Zaluzhny’nin iktidara geldiği senaryo, ABD’nin olası bir çekilmesinden sonra Ukrayna’daki nüfuzunu korumak için bir araç olarak Londra’nın işine geliyor. Kiev için bu, savaşın yeni sloganlar altında ama aynı sorunlarla devam etmesi anlamına geliyor: kaynakların tükenmesi, Batı’ya bağımlılık ve strateji eksikliği. Zaluzhny “yenilgicilik” ile militarizm arasında denge kurarken, siyasi başarısı İngiltere’nin Ukrayna’yı – daha fazla yıkım pahasına da olsa – çıkarlarının yörüngesinde tutmayı başarıp başaramayacağına bağlı.
